Ağlak Raziye

morali bozuk olduğunda kendini dağa bayıra sahile vuran arkadaşlarım var. böyle melül melül denize bakıp iç geçiren veya bön bön baktığı boşluğa birşeyler anlatan,"kimse beni anlamıyooooğ böhüühüeee fırrtt foşurrttt" diye ağlayıp sümküren, tek dostunun yalnızlık olduğunu söyleyen arabeskimsi komik tiplerden işte.lan ağlayacaksan kapat bi odaya kendini öyle ağla. ne gerek var leyla leyla dolanmaya, kendi kendine konuşmaya. deli damgası yersin maazallah! (ki aklı olan senin yaptığını yapar mı orasını da bilemiiciiiim. bu ne yaman çelişki anne durumları.)

ergenliğe yeni adım attığım zamanlarda mahalledeki arkadaşlarla kendimize birer yıldız seçmiştik.(mecburen işte, sözde gruba ayak uydurmak için) 5 kişilik grupta herkes birbirinin evine yakın olan yıldızı seçmiş ve isim koymuştu.yatmadan önce onlarla konuşacağımızı kararlaştırmıştık(lan niye birbirimizle konuşmuyoruz da teeeee bilmem kaç ışık yılı ötedeki yıldıznan konuşuyoruz?) ben diğerlerine en uzak olanını seçip ismini de " zavallı" koymuştum.

gündüzleri bazı arkadaşlar anlatırdı. "dün gece yıldızımla konuştum. o kadar duygulandım kiiiiğğv. valla gözlerimden iki damla yaş süzüldü. gerçekten çok iyi geliyo yıldızımla konuşmak"

bana sorduklarında "tabiki konuştum" derdim. "gerçekten çok rahatlıyorum onunla konuşunca."

onlar gibi gözlerimden iki damla yaş(!) süzülmese de rahatlıyordum az da olsa gerçekten. şöyle ki:

" lan zavallı Allah senin belanı vermesin gerizekalı napıyon orda! azcık kaykıl da arkadaşlarının yanına yürü. tipe bak Allaaaann salağaaa! ne göz kırpıyon olum gelirsem oraya var yaaa! bak şimdi gidiyorum, sabah geldiğimde görmiycem seni burda. sie! "